Η χρονιά τελείωσε θριαμβευτικά για την ομάδα μας στα λεγόμενα μεγάλα ομαδικά αθλήματα. Νταμπλούχοι στο ποδόσφαιρο με αξιοπρεπή ευρωπαϊκή πορεία, πρωταθλητές Ελλάδος και Ευρώπης στο μπάσκετ, μετά από 15 χρόνια. Η πρωτιά και στα δύο μεγάλα αθλήματα ισοδυναμεί με μαχαιριά στην καρδιά για τους αλλόθρησκους - ειδικά τους βάζελους, που το μπάσκετ ήταν η παραμύθα, το αποκούμπι, ο λόγος να μην πέσουν στα ναρκωτικά.

Δυστυχώς όμως, η ενθρόνιση του Θρύλου σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, συνέπεσε με την εκθρόνιση των ομαδικών αθλημάτων του ερασιτέχνη... Της ομάδας βόλει, αλλά και του αδιαμφισβήτητου αυτοκράτορα - δυνάστη της πισίνας, του πολυπρωταθλητή πόλο Ολυμπιακού, με τα 26 πρωταθλήματα Ελλάδας. Ήταν προφανές οτι η δυναμική τόσο της ομάδας βόλει όσο και της ομάδας πόλο (ειδικά αυτής) δεν θα είχαν καμμία σχέση με πέρυσι, λόγω των σαρωτικών αλλαγών σε πρόσωπα αλλά και οικονομική πολιτική. Έμειναν αυτοί που ήθελαν να μείνουν, έφυγαν αυτοί που δεν ήθελαν, ενώ κάποιοι άλλοι ξεβρακώθηκαν με τη συμπεριφορά τους απέναντι στην ομάδα που όχι μόνο τους έκανε αναγνωρίσιμους, αλλά τους έδωσε τη δυνατότητα να ζουν ως επαγγελματίες, ήτοι έχοντας μοναδικό έσοδο τα (πολλά, για ερασιτεχνικό αθλητισμό) χρήματα που κέρδιζαν από την ομάδα...

Προσωπικά δεν με ανησυχεί η προσωρινή εκθρόνιση. Ο κύριος λόγος που δεν πήραμε τίτλους και φέτος, ήταν οτι κάποιες ομάδες, δαπάνησαν χρήματα και φέτος, ενώ εμείς είχαμε αποφασίσει βάσει πολιτικής να κάνουμε τον ερασιτέχνη να σταθεί στα πόδια του. Έτσι, για παράδειγμα, στο πόλο η Βουλιαγμένη π.χ. κάλυψε το συμβόλαιο του Αφρουδάκη, η Χίος του Χατζηθεοδώρου κ.ο.κ. ενώ στο βόλεϊ είχαμε την καταστρατήγηση όλων των κανονισμών με την αντικανονική συμμετοχή του Ηρακλή. Αργά ή γρήγορα, θα αναγκαστούν και αυτοί να προσαρμοστούν στη σκληρή πραγματικότητα, που λέει οτι ο ερασιτεχνικός αθλητισμός δεν συμβαδίζει με μεγάλα έξοδα. Ο Ολυμπιακός είχε τη δυναμική φέτος να φτάσει σχεδόν ως το τέλος, στο πόλο - στο βόλεϊ μας τα χάλασε. Τον δρόμο του θα τον βρεί, θα ξεχωρίσει η ήρα απ'το σιτάρι και η ομάδα θα στελεχωθεί με αθλητές που σέβονται πάνω απ'όλα τη φανέλα ή το σκουφάκι που φορούν.

Είμαι σίγουρος οτι ο ερασιτέχνης θα επιστρέψει σύντομα στην κορυφή. Αυτό όμως που πρέπει να προσεχθεί ιδιαιτέρως και να... παταχθεί, τώρα που είναι αρχή, είναι φαινόμενα όπως αυτά που παρατηρήθηκαν κυρίως στο τμήμα βόλεϊ. Με τον έναν παίκτη να μη μιλάει στον άλλον, με τον άλλον να τσακώνεται με τον παράλλον, με τον τάδε να "θάβει" τον δείνα και μέσα στο γήπεδο όλη αυτή η ωραία ατμόσφαιρα να κάνει την ομάδα να δείχνει παιδική χαρά. Αυτά, πρέπει να κοπούν μαχαίρι τώρα που είναι αρχή. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους και όσοι πιστεύουν οτι είναι μεγαλύτερο μέγεθος από την ομάδα, την τσαντούλα του, τη φορμούλα του και στο εξωτερικό. Να μεγαλώσει κι άλλο η παροικία των ψωνισμένων που πηγαίνουν στο εξωτερικό και μαζεύουν τις πετσέτες των άλλων και μετά λένε "παίζω στο εξωτερικό". Τουλάχιστον να μείνουν εδώ αυτοί που πραγματικά γουστάρουν...