Μια φοβερή ανακάλυψη έγινε από το site www.redsagainsthemachine.gr μετά την εύρεση του βιβλίου ''Η ιστορία του Ολυμπιακού και του πειραϊκού ποδοσφαίρου'' που το έγραψε ένας εκ των ιδρυτών του Ολυμπιακού, ο θρυλικός Γεώργιος ''Ποδάρας'' Ανδριανόπουλος όσο αφορά την ίδρυση μας η οποία έγινε ουσιαστικά το 1924 καθώς το 1925 απλά αναγνωριστήκαμε επίσημα από το πρωτοδικείο. 

Τα άρθρα του www.redsagainsthemachine.gr για την ίδρυση του Ολυμπιακού θα τα βρείτε εδώ http://redsagainsthemachine.gr/category/extras/idrysi-olympiakoy και αξίζει να τα διαβάσετε για να μάθετε πως ιδρύθηκε ο Θρύλος. 

Ευχαριστούμε τα παιδιά από το αδερφικό site www.redsagainsthemachine.gr για την δουλειά που κάνουν. 

Σαν σήμερα πριν από 64 χρόνια, εκτελέστηκε στο Λαζαρέτο της Κέρκυρας φορώντας την ερυθρόλευκη φανέλα και το λευκό σόρτς ο Νίκος Γόδας. 

Αυτό ακριβώς είναι ο Ολυμπιακός για εμάς, λόγος ζωής, αιτία καταστροφής. 

ΑΘΑΝΑΤΟΣ 

Παρακάτω ακολουθεί απόσπασμα του βιβλίου "Μια θρησκεία χωρίς απίστους: Ποδόσφαιρο" - των δημοσιογράφων Νίκου Μπογιόπουλου και Δημήτρη Μηλάκα

''Το πανηγύρι έχει στηθεί από την προηγούμενη μέρα στους δρόμους της Αθήνας, για την αποχώρηση των Γερμανών από την πρωτεύουσα, συνεχίζεται. Όμως, την ίδια ώρα στον Πειραιά ο ΕΛΑΣ δίνει μια από τις σημαντικότερες μάχες εναντίον του κατακτητή. Στόχος των μαχητών του ΕΛΑΣ ήταν η σωτηρία των λιμενικών εγκαταστάσεων, της Ηλεκτρικής Εταιρείας (ΠΑΟΥΕΡ) και όλων των εργοστασίων. Αν καταστρεφόταν το εργοστάσιο της Ηλεκτρικής, το μόνο που παρήγαγε ηλεκτρική ενέργεια, η Αθήνα και ο Πειραιάς για πολλούς μήνες θα βυθίζονταν στο σκοτάδι. Για μεγάλο διάστημα δε θα δούλευαν τα εργοστάσια και θα υπολειτουργούσε το λιμάνι, ενώ δε θα λειτουργούσαν ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος, ούτε και τα τραμ που εκτελούσαν τη γραμμή Αθήνα-Πειραιάς.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής οι Γερμανοί είχαν εγκαταστήσει φρουρές στις παραπάνω στρατηγικές περιοχές, είχαν παγιδεύσει τα επίκαιρα σημεία, καθώς και τα κυριότερα κτίρια του Πειραιά, με εκρηκτικές ύλες, με τρόπο ώστε το πάτημα ενός κουμπιού να ανατινάζονταν όλα, με ανυπολόγιστες ζημιές και θύματα. Τα καλώδια ξεκινούσαν από έναν οχυρό των κατακτητών στην οδό Οδυσσέως. Αρχικά οι ειδικές δυνάμεις του ΕΛΑΣ κατάφεραν να αποκόψουν τα καλώδια στην οδό 2ας Μεραρχίας και άλλα σημεία. Την υπεράσπιση του εργοστασίου ανέλαβε το πρώτο τάγμα από τα 4 του ΕΛΑΣ
στον Πειραιά. Μια μέρα πριν, στις 12 Οκτώβρη, ολόκληρο το τάγμα τέθηκε σε επιφυλακή. Οι λόχοι πήραν θέσεις μάχης γύρω και μέσα στο εργοστάσιο της Ηλεκτρικής. Τα χαράματα της 13ης Οκτωβρίου οι Γερμανοί ανατίναξαν τις εγκαταστάσεις της ΣΕΛΛ και πήραν το δρόμο για το ηλεκτρικό εργοστάσιο. Μόλις έφτασαν κοντά, κατέβηκαν απ'τα φορτηγά και πλησίασαν την είσοδο του εργοστασίου. Εκείνη τη στιγμή δέχθηκαν πυρά μέσα από το εργοστάσιο. Η μάχη ήταν σκληρή, κράτησε δυόμιση ώρες. Νίκη για τα τμήματα του ΕΛΑΣ. Η Ηλεκτρική είχε σωθεί. Ανάμεσα στους λόχους που έδωσαν τη μάχη, ήταν και ο επίλεκτος 5ος λόχος του ΕΛΑΣ. Επικεφαλής του ήταν ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Ο επιθετικός του Ολυμπιακού, λοχαγός Νίκος Γόδας.

Ο Νίκος Γόδας γεννήθηκε το 1921 στο Αϊβαλί και η Μικρασιατική Καταστροφή τον έστειλε μαζί με την οικογένειά του πρώτα στη Μυτιλήνη, μετά στην Κρήτη και τελικά στην Κοκκινιά, όπου και ρίζωσαν. Ο Νίκος, όπως και όλοι του οι συνομήλικοι, αναζητούσε μέσα από το παιχνίδι του με την μπάλα μικρές χαρές που θα τον έκαναν έστω και για λίγο να ξεχάσει τη δύσκολη καθημερινότητα που αντιμετώπιζε. Αν και μικρός, το ταλέντο του φάνηκε αμέσως και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο με μια τοπική ομάδα της Κοκκινιάς. Μερικά χρόνια πριν τον πόλεμο, στο ισόγειο του πατρικού του ανοίγει μια ταβέρνα, «Τα Αραπάκια». Η επιτυχία του (και) στην επιχείρηση του είναι τόσο μεγάλη, που όλοι οι αστέρες της εποχής περνάνε από «Τα Αραπάκια» για να πουν μερικά τραγούδια.

Εν μέσω του πολέμου, ο Γόδας παίρνει μεταγραφή για τον Ολυμπιακό, που ήταν η μεγάλη του αγάπη, ταυτόχρονα όμως περνάει και στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του 5ου Επίλεκτου Λόχου του ΕΛΑΣ στην Κοκκινιά, και δίνει το παρών σε όλους τους αγώνες για τη λευτεριά και την κοινωνική αλλαγή.

Το 1942 είναι πλέον βασικός μεσοεπιθετικός του Ολυμπιακού και σκοράρει στην νίκη με 4-0 κατά του Εθνικού, ενώ το ίδιο κάνει και κατά του Απόλλωνα. Τον Μάιο του 1943 ξεκινά βασικός στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού, στον τελικό του τουρνουά που διοργανώνει ο Δήμος Πειραιά με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους είναι πρωταγωνιστής στο τελικό του Κυπέλλου Χριστουγέννων, όταν ο Ολυμπιακός κερδίζει τον Παναθηναϊκό με 5-2.

Αλλά ο Γόδας είναι 'βασικός' και στους αγώνες για την ελευθερία. Εκτός από τη μάχη της Ηλεκτρικής τον συναντάμε να ηγείται του λόχου του στη μάχη της οδού 7ης Μαρτίου το 1944. Τον Δεκέμβρη του 1944 ο εχθρός έχει αλλάξει και ο Γόδας πλέον πολεμά τους Άγγλους στο νεκροταφείο της Ανάστασης στον Πειραιά. Όπως διηγήθηκε χρόνια μετά ο Σταμάτης Σκούρτης, σύντροφος του Γόδα και ανθυπολοχαγός του:

"Σύντροφε ανθυπολοχαγέ, εμείς απ' όλους τους άλλους ΕΛΑΣίτες είμαστε οι πιο προνομιούχοι.

Όσοι από μας σκοτωθούμε είμαστε τυχεροί γιατί θα θαφτούμε σε κανονικό και μάλιστα προνομιούχο μνήμα".

Η μονάδα του Νίκου αποδεκατίζεται και περνά στο Βελούχι, προκειμένου να ενταχθεί στο 36ο Σύνταγμα. Όμως στις αρχές του 1945 και λίγο μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, ο Νίκος αρρωσταίνει απο πνευμονία, επιστρέφει στην Αθήνα όπου συλλαμβάνεται -κάποιος "καλοθελητής" εξυπηρέτησε τις διωκτικές αρχές στο έργο τους- και οδηγείται αρχικά στις φυλακές της Αίγινας (όπου έπαιζε μπάλα στην ποδοσφαιρική ομάδα που είχαν συστήσει οι φυλακισμένοι) και κατόπιν στην απομόνωση των φυλακών της Κέρκυρας.

Η μοίρα του είναι προδιαγεγραμμένη: θάνατος.

Το μόνο που μένει να γίνει γνωστό είναι το πότε.

Όμως το ηθικό δεν κάμπτέται, ιδιαίτερα από τη στιγμή που στη φυλακή διαρρέει η φήμη πως η κυβέρνηση εξαναγκάστηκε σε συμβιβασμό με την κυβέρνηση του βουνού.

Ο Γόδας έμεινε στη φυλακή τρία χρόνια, χωρίς να υπογράψει δήλωση μετανοίας για να σωθεί. Η «περιήγησή» του στην εξορία μόλις έχει αρχίσει. Φυλακές Αβέρωφ, Αίγινα, Κέρκυρα. Ο Γόδας μένει στη φυλακή τρία χρόνια, χωρίς να υπογράψει δήλωση μετανοίας για να σωθεί. Ο Σταμάτης Σκούρτης κι ο Σπύρος Ανδρεάδης, και οι δύο μελλοθάνατοι που σώθηκαν ύστερα από παρέμβαση του ΟΗΕ το 1949, είναι κατηγορηματικοί στο ότι η διοίκηση του Ολυμπιακού δεν ενδιαφέρθηκε να σώσει τον Γόδα, κάτι που γράφει στο βιβλίο του «Ώσπου να ξημερώσει» (εκδόσεις Κιβωτός).

Στην Κέρκυρα απομόνωση. Ο Γόδας μαζί με τα άλλα Πειραιωτάκια, τον Λούβαρη και τον Κουφαδάκη, ακόμα και λίγο πριν το απόσπασμα, σχεδιάζουν πώς θα στήσουν την ομάδα όταν βγουν από τη φυλακή. Οι σύντροφοί τους τους θυμούνται, όποτε το ραδιόφωνο μετέδιδε κάποιον αγώνα, αυτοί να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους, να ακούνε τον αγώνα, πότε να γελάνε, πότε να βρίζουνε, πότε να μουτζώνουν...

Ο Νοέμβρης έχει 19, Κυριακή, Βρέχει με το κανάτι. Ο Λούβαρης και οι άλλοι δύο γυρίσανε μουσκεμένοι μέχρι το κόκκαλο.

"Σκέψου να μας πάρουνε, Νίκο, με τέτοια βροχή".

"Δεν θα το ήθελα".

"Γιατί;".

"Η τσιριμονιά τελειώνει βιαστικά και δεν έχεις την άνεση να δεις τους μακελάρηδες κατάματα. Σαν βρέχει δεν μπορείς να ανοίξεις τα μάτια, είναι και το νερό που τρέχει και δεν βλέπεις όπως πρέπει, είναι σαν να σου κλείνουν τα μάτια με το έτσι θέλω. Εγώ θέλω να είναι καλοκαιρία, να τον κοιτάω κατάματα για να δω πόσο σίγουρος νιώθει αυτός που με σκοτώνει".

Έτσι κατέγραψε τις αναμνήσεις του από τον Νίκο Γόδα ο συμπολεμιστής και συγκρατούμενός του στην Κέρκυρα Σταμάτης Σκούρτης, που θυμάται χαρακτηριστικά:

"Ο Νίκος ζήτησε να τον εκτελέσουν με την ερυθρόλευκη φανέλα κατάσαρκα και το λευκό σορτ. Και αυτό γιατί ήταν αυθεντικός Ολυμπιακός όπως και κομμουνιστής''.

Το πανί μέσα σε λίγες γραμμές εξηγει τι νιώθουμε για το Θρύλο, απλά και γαύρικα

15.00 η ώρα και το γήπεδο κατάμεστο από χιλιάδες οπαδούς του Ολυμπιακού που από παντού πήγαν να δούν την ομάδα μας κόντρα στον φωστήρα.Ο Θρύλος τους αποζημιώνει με μια μεγάλη εκτός έδρας νίκη(εκείνη την εποχή ο φωστήρας είχε καλή ομάδα) με σκόρερ τον Ηλιάδη στο 77'. 
Η έκφραση ''δεν πέφτει καρφίτσα΄΄ βρίσκει την φωτογραφιά ορισμό της.

Το γήπεδο δεν είναι άλλο από αυτό της λεωφόρου, ναι αυτό στην υποτιθέμενη πράσινη Αθήνα που κοκκίνιζε κάθε φορά που έπαιζε ο Θρύλος για να μπεί και ένα τέλος στην προπαγάνδα με αποδείξεις όπως πάντα.

Η Αθήνα(και όχι μόνο..) είναι ερυθρόλευκη από παλιά.

Το 1938 ο Ολυμπιακός κατακτά το 3ο συνεχόμενο πρωτάθλημα και συνολικά το 6ο από τα 11 προπολεμικά πρωταθλήματα που διεξήχθησαν.
Η βιομηχανία κατάκτησης τίτλων ξεκίνησε και έβαλε τα θεμέλια για τις επόμενες γενιές.

Στην φωτογραφία βλέπουμε τους βασικούς του Θρύλου μαζί με τον αναπληρωματικό τερματοφύλακα Νίκο Καρνέση.

Προπονητης της ομάδας ο Αυστριακός Πίτερ Λαντ.

Βασικοί: Αχιλλέας Γραμματικόπουλος (τερμ.), Γιώργος Μαλεύρης, Θ. Κέλερης, Λάζαρος Κατσίγιαννης, Αλιφραγκής, Γιάννης Χέλμης, Κορσιάνος, Γιάννης Βάζος, Θεολόγος Συμεωνίδης, Ράγκος, Μιχάλης Αναματερός.
Αναπληρωματικοί: Νίκος Καρνέσης (τερμ.), Σ. Βάζος, Σπύρος Δεπούντης, Δημήτρης Λιβάς, Αντώνης Κασιμάτης.

Πρώτος σκόρερ: Θεολόγος Συμεωνίδης: 5 γκολ.

Που να αρχίσεις και που να τελείωσεις με την συγκεκριμένη φωτογραφία. 

Ένας αυθεντικός Ολυμπιακός πανηγυρισμός. 

Το πάθος, η ένταση, η χαρά, η κάβλα, η λύτρωση, η τρέλα είναι αποτυπωμένη στα πρόσωπα των παιχτών του Θρύλου που αμέσως μετά το 1-2 πήγαν να  πανηγυρίσουν στην ερυθρόλευκη κερκίδα που τους αποθεώνει για την ανατροπή στο 92'. 

Και η ερυθρόλευκη να δεσπόζει έτσι όπως πρέπει, χωρίς χορηγό. 

Θα μπορούσε να ήταν πίνακας ζωγραφικής αλλά είναι απλά μια φωτογραφία που δείχνει το τι είναι ο Ολυμπιακός.

Μάγκες να είστε καλά για το σημερινό και να τρέχετε στην κερκίδα σε κάθε γκόλ, σημαντικό ή ασήμαντο.

Η χαρά είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των οπαδών του Ολυμπιακού μετά την μεγάλη νίκη που χάρισε στον Θρύλο
ακόμα ένα πρωτάθλημα(το 23ο).

Ο Ολυμπιακός ακόμα μια φορά έδειξε γιατί είναι η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα.
Κατόρθωσε να ανατρέψει το +5 που είχε ο ποα βγάζοντας αήτηττος τον δεύτερο γύρο,να ισοβαθμήσει μαζί του

και να παιχτει ο τίτλος σε αγώνα μπαράζ στο Βόλο.

Εκεί υπήρχε μόνο ένα αποτέλεσμα, η νίκη του Ολυμπιακού.
Ο Θρύλος ήταν ανώτερος απο το πρώτο λεπτο και εύκολα νίκησε με σκόρερ τους Εσταβίλιο(6') και Αναστόπουλο(69').

Ο  Νίκος Αναστόπουλος όταν τον ρώτησαν ποιο Πρωτάθλημα από αυτά που κέρδισε με τον Θρύλο ξεχωρίζει,απάντησε  :
Αυτό που κατακτήσαμε στον Βόλο κερδίζοντας τον Παναθηναϊκό στο μπαράζ. 
Είχαμε μείνει πέντε βαθμούς πίσω και ξεκινήσαμε την αντεπίθεσή μας στον δεύτερο γύρο, κερδίζοντας οκτώ ματς στην επαρχία.Τότε οι επαρχιακές έδρες
 ήταν πολύ σκληρές και για να περάσεις από τη Δράμα, τα Γιάννινα, την Καστοριά, την Καβάλα, 
το Ηράκλειο έπρεπε να φτύσεις αίμα. Οταν πήγαμε στον Βόλο, γυάλιζε το μάτι μας...

Προπονητής ο αείμνηστος Αλκέτας Παναγούλιας.

Ολυμπιακός: Σαργκάνης, Μίχος, Σ. Παπαδόπουλος, Βαμβακούλας,
Ξανθόπουλος, Κουσουλάκης, Εσταβίγιο,
Λεμονής, Μητρόπουλος (Ορφανός 77'),
Αναστόπουλος, Κοκολάκης (Τόγιας 81').

ΥΓ:Αφιερωμένο στην Θύρα 7 Βόλου για την αγάπη που δείχνουν στον Θρύλο.

Οι οπαδοί του Θρύλου διαμαρτύρονται κατά του διαιτητικού τρίου
που πρόσφερε την πρόκριση στον ποα στον νοκ άουτ αγώνα
για το Κύπελλο Ελλάδας στο γήπεδο της λεωφόρου.

Ο Ολυμπιακός κέρδιζε 2-0 αλλά με τρια πέναλτι
και ένα ακυρωμένο γκόλ του Μητρόπουλου(ο Δέδες έδειξε σέντρα,
στη συνέχεια  το ακύρωσε λέγοντας ότι υπέδειξε οφσάιντ
ο επόπτης Βουράκης, με τον δεύτερο να δηλώνει στο τέλος
ότι δεν υπέδειξε τίποτε..) ο ποα κέρδισε 3-2.

Για την ιστορία στο παιχνίδι με την ρόδο
σκόραραν οι Νικολούδης (2), Βαμβακούλας, Λεμονής.

Παρότι βρισκόμαστε στα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας, η Θύρα 7 δεν αφήνει ποτέ τον Θρύλο μοναχό και έτσι διοργάνωσε εκδρομή για τον αγώνα του Ηρακλείου. 

Η φωτογραφία είναι από την πορεία που έγινε απο το λιμανι του Ηρακλείου προς την κεντρική πλατεία της πόλης.

Το γκόλ πέτυχε ο Μητρόπουλος με κεφαλιά μετά από έξοχη ενέργεια και σέντρα του αδικοχαμένου Φούνες.

Το Καραισκάκη για ακόμα μία φορά στις φλόγες για να υποδεχτεί τον Πρωταθλητή Ολυμπιακό. 

Στην εντεκάδα της φωτογραφίας είναι οι : 

Σαργκάνης, Κυράστας, Βαμβακούλας, Παπαδόπουλος, Νοβοσέλατς, Περσίας, Κουσουλάκης, Λεμονής, Γαλάκος, Νικολούδης, Ορφανός.

Στο 46΄μπήκε ο Αναστόπουλος.

Προπονητής ο Κάζιμιρ Γκόρσκι.

Σκόρερ ήταν οι: Γαλάκος στο 5΄,Ορφανός στο 11΄ και Αναστόπουλος στο 60΄.