Δυο εβδομάδες έχουν περάσει από το ντέρμπι κι αν διαβάσει κάποιος εφημερίδες, ακούσει ραδιόφωνο και παρακολουθήσει τα δελτία ειδήσεων της T.V θα πιστέψει... πως το ντέρμπι έγινε εχθές! Δυο εβδομάδες έχουν περάσει κι όλοι ασχολούμαστε με την ΕΠΟ, την Superleague, τον γ.γ.Α., την Πειθαρχική Επιτροπή και τους αθλητικούς εισαγγελείς... Τόνοι μελάνι και εκατομμύρια λέξεις, χρησιμοποιήθηκαν, αυτό το 15ήμερο, προκειμένου να γίνει η «τρίχα-τριχιά» και το «άσπρο-μαύρο», προκειμένου να καλυφθεί η ανυπαρξία-κατάντια του ΠΟΑ και να σπιλωθεί, από τώρα, ο Μαρινάκης και η προσπάθεια που αυτός κάνει, για την συνέχιση της ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ…
Παρεμβάσεις από πολιτικούς και βουλευτές μέχρι τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αναλύσεις από αθλητικούς συντάκτες αλλά και από κάθε δημοσιογράφο είτε είναι του πολεμικού και του οικονομικού ρεπορτάζ είτε... πολεμικός ανταποκριτής (!)… Βαρύγδουπες δηλώσεις και «ευχολόγια», κρίσεις και επικρίσεις, «λύσεις» και «προτάσεις» (;), πόλεμος ανακοινώσεων, «ηθικολογίες» και... ξύλινος-ξεπερασμένος λόγος...
Και ρωτάμε, τώρα εμείς; «Τι σχέση έχουν ΟΛΑ αυτά, με το ποδόσφαιρο και με τον αθλητισμό, γενικώς;» ΟΛΟΙ αυτοί που... ομιλούν, δηλώνουν, κρίνουν αναλύουν και εξηγούν ποιά και πόση σχέση έχουν με το ποδόσφαιρο, αλήθεια; Ρωτάμε, γιατί ΟΛΟ αυτό το σκηνικό αποδεικνύει, περίτρανα, πως η χώρα αυτή έχει φτάσει στο έσχατο σημείο σήψης και κατάπτωσης, ενώ το ποδόσφαιρο αντιμετωπίζεται ως εκτόνωση και ως μέσο-πεδίο κοινωνικοπολιτικών συγκρούσεων και συμφερόντων και ΟΧΙ ως... ΘΡΗΣΚΕΙΑ, όπως συμβαίνει στις περισσότερες χώρες του... πλανήτη!
Στην χώρα αυτή που ζούμε, τα ονόματα των διαιτητών και των διαιτητοπατέρων, τα ονόματα των Προέδρων και των ποδοσφαιρικών παραγόντων είναι... απείρως πιο γνωστά και αναγνωρίσιμα στην... ευρεία κοινή γνώμη, από τα ονόματα των ποδοσφαιριστών και τον προπονητών, των ελληνικών ομάδων, ενώ οι περισσότεροι θεσμικοί παράγοντες του ποδοσφαίρου, χρησιμοποιούν τις θέσεις και τα πόστα τους, περισσότερο για κοινωνική ή επαγγελματική ανέλιξη, για προσωπικά συμφέροντα και προσωπική προβολή και λιγότερο για λύση των προβλημάτων που αναμφίβολα υπάρχουν (ή για βελτίωση της παλιοκατάστασης), τέλος πάντων...
Και πως να είναι αλλιώς, όταν (όπως συμβαίνει και στην πολιτική) στις κρίσιμες, καίριες και σοβαρές θέσεις, τοποθετούνται άνθρωποι που, στην πραγματικότητα είναι «άνθρωποι κάποιων άλλων», άνθρωποι που τοποθετούνται στις θέσεις αυτές, για να εξυπηρετήσουν άλλα συμφέροντα, και ΟΧΙ τα συμφέροντα του ποδοσφαίρου. Όπως, για παράδειγμα, τοποθετείται ως Υπουργός Υγείας ένας... Δικηγόρος (!), ο οποίος μπορεί να είναι άσχετος με το αντικείμενο, αλλά να είναι σχετικός με την «yes sir" νοοτροπία, την λαμογιά, την μίζα και την ρεμούλα, έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τον χώρο του ποδοσφαίρου.
Συνεδριάσεις, συμβούλια, επιτροπές, εισαγγελείς, δίκες και... κασέτες που αποτελούν προϊόντα υποκλοπής! Πόλωση, ένταση, μίσος, ζηλοφθονία, αμφισβήτηση της αξιοκρατίας και της αξιοπιστίας, των θεσμών των οργάνων και ΟΛΟΥ του ποδοσφαιρικού συστήματος, γενικώς... Διαξιφισμοί, συζητήσεις και διάλογοι επιπέδου... «νεάτερνταλ», κρίσεις, ψέματα, συκοφαντίες και ρουφιανιά... Άλλοτε «δαιμονοποίηση» κι άλλοτε «ωραιοποίηση» των πάντων, απόψεις που αλλάζουν σαν τα... πουκάμισα, (ανάλογα με τα συμφέροντα), «πόλεμοι» και «μάχες», για το ποιοι θα είναι οι «κουμανταδόροι» του χώρου... Ανευθυνότητα και προχειρότητα, «βλαχοχωριού αισθητική και βλαχοκαουμποϊκες συμπεριφορές, δήθεν αρμόδιοι και ανεύθυνο-υπεύθυνοι, με δημοσιο-υπαλληλική νοοτροπία… ΟΛΑ αυτά, καθώς και τα καθοδηγούμενα και ελεγχόμενα Μ.Μ.Ε τα οποία «διυλίζουν τον... κόνοπα και καταπίνουν την κάμηλο», αποτελούν τον χώρο και την εικόνα (;) του ελληνικού ποδοσφαίρου, εδώ και καμιά 30αριά χρόνια, περίπου...
Κι αν ΟΛΑ αυτά σας θυμίζουν και.. Κάτι άλλο, εκτός από την «ποδοσφαιρική ζωή» του τόπου, ΔΕΝ κάνετε λάθος... Αντιθέτως, σκέφτεστε... ορθότατα, αφού ΟΛΑ αυτά αποτελούν και την εικόνα της «πολιτικής ζωής» αυτής εδώ της χώρας, η οποία το ΜΟΝΟ που έχει να επιδείξει τα τελευταία 50 χρόνια, είναι αυτό που επιδεικνύει από τότε που υφίσταται το κράτος… Την ιστορία, δηλαδή, των «αρχαίων ημών πρόγονων» και ότι «είμαστε απόγονοι του Περικλή και του Αχιλλέα, του Παπαφλέσσα και του Κολοκοτρώνη», (τρομάρα μας).
Πολιτικοί που ΔΕΝ μπορούν να αρθρώσουν ούτε μια πρόταση, ούτε μια λέξη (χωρίς να τα διαβάζουν), οι οποίοι τσακώνονται σαν τις «κατίνες» στα τηλεοπτικά παράθυρα, οι οποίοι πηγαίνουν στη Βουλή, μόνο όταν είναι να ψηφιστεί ο... βουλευτικός τους μισθός και οι οποίοι έχουν το... θράσος να λένε στον ελληνικό λαό πως «τα φάγαμε μαζί» (!) όταν οι ίδιοι μας έχουν φέρει στο σημείο της χρεοκοπίας, στο χείλος της καταστροφής... Από την ίδια «κάστα» ανθρώπων, προέρχονται και εκείνοι οι θεσμικοί λειτουργοί και οι πολιτικοί που ευαγγελίζονται πως θα φτιάξουν το ποδόσφαιρο, καταθέτοντας και νόμους (;) μάλιστα, γι' αυτό... Είναι οι ίδιοι, επίσης που προσπαθούν να πείσουν την κοινή γνώμη, πως το ΜΟΝΑΔΙΚΟ(;) πρόβλημα στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι οι οργανωμένοι οπαδοί και η βία στα γήπεδα, αλλά και ότι για ΟΛΑ αυτά φταίνε ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, ο κόσμος του, η ΘΥΡΑ 7, ο Κόκκαλης και ο Μαρινάκης...
Οι κοινωνικές επιστήμες εδώ και χρόνια έχουν αποφανθεί, πως το ποδόσφαιρο είναι κοινωνικό φαινόμενο και ως τέτοιο είναι ο «καθρέφτης της κάθε κοινωνίας». Και αυτή είναι μια απάντηση, σχετικά με το ποδόσφαιρο που διαθέτει η χώρα μας, η οποία τυχαίνει να είναι και η ΚΑΤΑΡΑ του... οπαδού, η κατάρα κάθε ποδοσφαιρόφιλου!! Λένε, επίσης, πως «κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει...». Κι αυτό το... απόφθεγμα ίσως, αποτελεί απάντηση γιατί η Ελλάδα βρίσκεται στο σημείο που βρίσκεται...
Αν όμως, τα δούμε αυτά τα δυο δεδομένα, ως... συνάρτηση, τότε θα έχουμε, άλλο ένα απόφθεγμα, σύμφωνα με το οποίο «ως λαός, έχουμε το ποδόσφαιρο που μας αξίζει». Κι αυτό συμβαίνει, γιατί σ' αυτήν τη χώρα, κάποιοι «φρόντισαν» να ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ και να ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΠΟΙΗΘΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ!!!
Κι αν αναρωτιέστε, γιατί τα λέμε ΟΛΑ αυτά, ΜΗΝ βιάζεστε, θα καταλάβετε... θα καταλάβετε, πως λέμε ΟΛΑ τα παραπάνω, γιατί ανησυχούμε, πως θα ζήσουμε μια από τα ίδια αφού το ένα κομμάτι του φαινομένου, «η πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου» δηλαδή, αποτέλεσε βασικό παράγοντα και βασική αιτία, για να ΜΗΝ φτάσει ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ μας, εκεί που του αξίζει, και που έχει τις δυνατότητες και τις προϋποθέσεις να φτάσει, στην ελίτ της Ευρώπης, δηλαδή. Στην ελίτ και μετά στην κορυφή της Ευρώπης..!!
Από το «μπλέξιμο» με τον Κοσκωτά, μέχρι τα... χρυσά χρόνια του Σωκράτη Κόκκαλη (ειδικά τότε), τόσο Η πολιτική, όσο και ΟΙ πολιτικοί, έκριναν πως αυτό ΔΕΝ έπρεπε να συμβεί για πολλούς, διάφορους και... κοινωνικοπολιτικούς, κυρίως λόγους. ΔΕΝ θέλουμε ούτε να σκεφτόμαστε πως μπορεί να συμβεί ΞΑΝΑ το ίδιο και γι' αυτό είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε τα πάντα προκειμένου να ΜΗΝ ξανασυμβεί... Και τότε, όμως, κάναμε τα πάντα, αλλά ΔΕΝ αρκούσε, αφού μερικά πράγματα μας ξεπερνάνε...
«Πως θα το αποφύγουμε αυτό, τώρα;» Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα, για το οποίο, όμως, έχουμε απάντηση... Αν ο Μαρινάκης ΔΕΝ πέσει στην παγίδα της «πολιτικοποίησης του ποδοσφαίρου» και πάρει το καλοκαίρι 4-5 παικταράδες επιπέδου CHAMPIONS LEAGUE, τότε θα έχουμε αποφύγει την... «επανάληψη της ιστορίας», τότε θα καμαρώνουμε έναν ΘΡΥΛΟ, ο οποίος θα κάνει περίπατο (και προπόνηση για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια) στο... Ελλάντα, και θα κερδίζει παράλληλα σεβασμό και θαυμασμό στην Ευρώπη...
Με δυο λόγια: «Πρόεδρε, μας τραβάνε προς τα κάτω, μας πάνε προς τα πίσω... ΜΗΝ το επιτρέπεις, κάνε αυτό που πρέπει για τον ΘΡΥΛΟ και τον κόσμο του», κάντο για να δούμε, εμείς τον ΘΡΥΛΟ των ονείρων μας, και οι άλλοι τι σημαίνει, πραγματικός, Πρωθυπουργός!
«Η αναποφασιστικότητα και οι αναβολές, ΠΥΡΟΔΟΤΟΥΝ την βία»,
…είπε ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, στα πλαίσια δηλώσεων του, σχετικά με την… αναβολή, του τελικού στο μπάσκετ… Το ίδιο πράγμα, πάνω-κάτω (με περισσότερα λόγια) αναλύαμε χθες στην σελίδα μας… Και ΔΕΝ νομίζουμε να υπάρχει κάποιος που να πιστεύει πως ήμασταν συνεννοημένοι… Με τον Βασιλακόπουλο, άλλωστε, έχουμε ένα θεματάκι, ως κόσμος του ΟΣΦΠ, γενικά αλλά και ως Θύρα 7, ειδικά… Εμείς, όμως, φοράμε παντελόνια και όταν κάποιος, έστω όχι… «φίλος», λέει κάτι σωστό, θα το επικροτήσουμε… Βέβαια, το ιδανικό θα ήταν ο Βασιλακόπουλος να έκανε και κάτι… πρακτικό, προκειμένου να διεξαχθεί, κανονικά, ο τελικός…
ΛΕΜΕ ΒΡΕ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ…
-Εμείς, πάντως, ως γνωστοί… «συνωμοσιολόγοι», γιατί πιστεύουμε πως θα ορίσουν την ημερομηνία του τελικού, γύρω στα τέλη Απριλίου; Μήπως, επειδή, αρχές Μαΐου, ο Θρύλος θα είναι στην Βαρκελώνη και το final-four, για να διεκδικήσει το δεύτερο ευρωπαϊκό του πρωτάθλημα; Λέμε, βρε παιδάκι μου…
-Ακόμα και με παιδάκια, στις εξέδρες, ο Θρύλος πήρε μεγάλη νίκη στο βόλεϊ κόντρα στους ακατονόμαστους και θα βρεθεί στον τελικό Κυπέλλου, ο οποίος θα διεξαχθεί στην Αλεξανδρούπολη, ενώ ο αντίπαλος μας, θα είναι ο Ηρακλής ή ο μπαοκ… Στην Αλεξανδρούπολη, με ομάδα της Θες/νίκης, δηλαδή… Στον τελικό θα μπορέσει να βρεθεί ο κόσμος του Θρύλου ή θα γίνει πάλι με παιδάκια και μαθητές; Να ξέρουμε, βρε αδερφέ…
